علل پرریزی در پرندگان و درمان آن

عدم وجود پر در پرندگان چندین علت دارد که می توان به دو گروه اصلی تقسیم بندی کرد :
1- عوامل تغذیه ای : سبب عدم رشد پرهای پرندگان می شوند.
2- عوامل مدیریتی : سبب کنده شدن و شکستگی پرها می شوند.
هر یک را می توان بوسیله برطرف کردن علت مربوطه به حالت اولیه بازگرداند.
مهمترین دلیل عدم رشد پرها کمبود اجزای پروتئینی ( اسیدهای آمینه ) جیره غذایی طیور می باشد. پرهای پرندگان دارای میزان بالایی از یک جزء پروتئینی بنام متیونین می باشد. متیونین یکی از اسیدهای آمینه ای است که دارای گوگرد می باشد و گوگرد ماده اصلی پرها می باشد. اگر جیره های پرندگان در یکی از انواع اسیدهای آمینه کمبود داشته باشد ، عمدتا" آن متیونین می باشد. میزان کافی متیونین باید در جیره غذایی منظور شود و کمبود آن سبب کاهش رشد بدن و پرها می شود. کمبود متیونین پرنده را به خوردن پرهایش متمایل می کند ، تا بدین طریق پرنده نیاز شدید به این اسید آمینه را برآورد سازد.
مواد غذایی استفاده شده در جیره های غذایی طیور شامل میزان کافی متیونین نمی باشد ، بنابراین باید متیونین صنعتی ( دی- ال متیونین ) (DL Methionin) به مخلوط جیره افزوده شود تا مطمئن گردیم که پرندگان میزان کافی متیونین دریافت می کنند. خوراک طیور از لحاظ کیفی به گونه ای تهیه می شود که دارای میزان کافی متیونین باشد و از کاهش رشد بدن و پرها جلوگیری گردد. به هر حال ، اگر غلات ( مانند ذرت ) به میزان بیش از حد به خوراک افزوده شوند ، مقدار متیونین مصرفی پرنده ، جهت رشد بدن و پرها ناکافی می باشد. توصیه نمی شود که غلات به میزان بیش از حد به خوراک طیور افزوده شود. وقتی که جیره های کمبود متیونین دارند ، توصیه می شود که از افزودنی های متیونینی استفاده شود. اگر پرها رشد می کنند ولی کنده شده یا شکسته می شوند عمده ترین علت آن عوامل مدیریتی می باشد. در پرندگانی که بطور متناوب جفتگیری می کنند ، امکان دارد مناطق خاصی مانند پشت و سر مرغها فاقد پر باشند. در ضمن ممکن است خروسها پرهای ناحیه سینه خود را از دست دهند. این پرها پس از فصل جفتگیری مجددا" رشد کرده و کامل می شوند.
اگر نواحی شکمی بدن و مخرج فاقد پر باشند ، عمده ترین علت آن وجود انگلهای خارجی مثل جربها (Mite) یا شپشها
می باشند. می توان آلودگی به این آفتها را توسط اسپری منظم یک محلول آفت کش مانند محلول امولسیون پرمترین بر روی پرنده ، کنترل کرد. همچنین آشیانه یا سایر ملزوماتی که پرندگان مداوما" با آنها سر و کار دارند ، باید اسپری شوند. با این روش از ریشه کنی آفتهایی که می توانند سبب آلودگی مجدد پرندگان شوند ، مطمئن خواهیم شد.
استفاده مجدد از این محلولها در فاصله 2 الی 3 هفتگی ، آفتهایی را که قبل از اسپری ابتدایی باقی مانده اند و از تخم خارج گشته اند ، از بین خواهد برد. محلولهای مورد استفاده جهت درمان انواع مختلف انگلهای خارجی در طیور متعاقبا" شرح داده شده اند.
علیرغم استفاده از این مواد شیمیایی در سالنهای مرغداری ، به تمامی هشدارهای نوشته شده بر روی برچسب توجه گردد تا از آسیبهای احتمالی بر روی انسان و طیور جلوگیری شود

منبع:http://livestock.persianblog.com/